ANG DI SINASADYANG KABAYANIHAN NG KAPATID KONG SI IAN
ni Gregorio V. Bituin Jr.
Narinig ko sa usapan ng aking ama't ina kung paano na-detect noon ang tumor sa dibdib ng aking ina, na nasa stage two na. Di ako mausisa ngunit tumitimo sa isip ko ang mga napag-uusapang mahahalaga.
Ayon sa kwento ng aking ina noon, dahil sa kalikutan ng bunso naming kapatid na si Ian ay di sinasadyang natabig niya ang suso ng aming ina, at ito'y biglang sumakit. Nasabi niya ito sa aking ama. Kaya sila'y nagpadoktor. Nalaman kong nasa stage two na raw ang tumor, at kailangang tanggalin. Bandang 1994 iyon.
Ilang panahon pa ang nagdaan at nakapagpaopera ang aking ina, at nag-iskedyul din ng chemotherapy. Nasaksihan ko paano naghirap ang aking ina sa kanyang sakit bagamat hindi niya iyon ipinahahalata sa akin. Dahil mas ang mga sermon at puna niya sa akin ang madalas kong marinig.
Ngunit natigil ang kanyang isang iskedyul ng pagpapa-chemo dahil sa nangyaring disgrasya. Nabanlian ang aking ina ng tubig na mainit na gagamitin niya pampaligo. Dalawang linggo rin siyang nasa ospital.
Natanggal ang tumor na nagpahirap sa aking ina. Nagdaan ang mga panahon at habang di sinasadyang nababalikan sa alaala ang mga pangyayaring iyon, naiisip kong may naitutulong din minsan ang kalikutan ng bata.
Masasabi kong blessing in disguise ang nangyaring iyon, at parang "hands of God" ang kamay ni Ian nang panahong iyon pagkat kung hindi dahil sa kanyang kalikutan, na naging dahilan upang matabig niya ang dibdib ng aking ina na biglang sumakit, baka nasa stage four pa bago ito ma-detect, mas malala na.
At pag nasa stage four breast cancer na ay baka wala nang pag-asa pang mabuhay nang matagal. Ngunit sa stage two pa lang ay na-detect na agad, kaya agad naagapan. Nakapagpaopera at nagpa-chemo ang aking ina.
Hanggang ngayon, mahigit dalawang dekada na ang nakalipas matapos ang pagpapaoperang iyon ng aking ina, siya pa rin ay nananatiling malakas, nakapaglalakad. At kahit retirado na siya ay nakapagbibiyahe pa rin mula lungsod hanggang sa lalawigan, at balikan.
Kaya para sa akin ay bayani ang aking kapatid na si Ian, pagkat tumagal pa ang buhay ng aking ina.
ni Gregorio V. Bituin Jr.
Narinig ko sa usapan ng aking ama't ina kung paano na-detect noon ang tumor sa dibdib ng aking ina, na nasa stage two na. Di ako mausisa ngunit tumitimo sa isip ko ang mga napag-uusapang mahahalaga.
Ayon sa kwento ng aking ina noon, dahil sa kalikutan ng bunso naming kapatid na si Ian ay di sinasadyang natabig niya ang suso ng aming ina, at ito'y biglang sumakit. Nasabi niya ito sa aking ama. Kaya sila'y nagpadoktor. Nalaman kong nasa stage two na raw ang tumor, at kailangang tanggalin. Bandang 1994 iyon.
Ilang panahon pa ang nagdaan at nakapagpaopera ang aking ina, at nag-iskedyul din ng chemotherapy. Nasaksihan ko paano naghirap ang aking ina sa kanyang sakit bagamat hindi niya iyon ipinahahalata sa akin. Dahil mas ang mga sermon at puna niya sa akin ang madalas kong marinig.
Ngunit natigil ang kanyang isang iskedyul ng pagpapa-chemo dahil sa nangyaring disgrasya. Nabanlian ang aking ina ng tubig na mainit na gagamitin niya pampaligo. Dalawang linggo rin siyang nasa ospital.
Natanggal ang tumor na nagpahirap sa aking ina. Nagdaan ang mga panahon at habang di sinasadyang nababalikan sa alaala ang mga pangyayaring iyon, naiisip kong may naitutulong din minsan ang kalikutan ng bata.
Masasabi kong blessing in disguise ang nangyaring iyon, at parang "hands of God" ang kamay ni Ian nang panahong iyon pagkat kung hindi dahil sa kanyang kalikutan, na naging dahilan upang matabig niya ang dibdib ng aking ina na biglang sumakit, baka nasa stage four pa bago ito ma-detect, mas malala na.
At pag nasa stage four breast cancer na ay baka wala nang pag-asa pang mabuhay nang matagal. Ngunit sa stage two pa lang ay na-detect na agad, kaya agad naagapan. Nakapagpaopera at nagpa-chemo ang aking ina.
Hanggang ngayon, mahigit dalawang dekada na ang nakalipas matapos ang pagpapaoperang iyon ng aking ina, siya pa rin ay nananatiling malakas, nakapaglalakad. At kahit retirado na siya ay nakapagbibiyahe pa rin mula lungsod hanggang sa lalawigan, at balikan.
Kaya para sa akin ay bayani ang aking kapatid na si Ian, pagkat tumagal pa ang buhay ng aking ina.
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento